Valletta, voetbal, Blue Grotto, Birgu, Marsaxlokk

Maandag ben ik op school begonnen op een hoger niveau (B2). Ik merk duidelijk dat het moeilijker is. Er zijn meer woorden die ik niet ken en hierdoor kan ik niet alles volgen wat er gezegd wordt. De lerares vind ik ook iets minder leuk dan de lerares die ik de eerste drie weken heb gehad. We werken nu vooral de oefeningen in het boek af, er is minder ruimte om ook lekker informeel over bepaalde onderwerpen te praten en zo buiten het boek om te leren. Gelukkig ben ik na een paar dagen een beetje gewend en hopelijk worden de komende weken weer net zo leuk als mijn eerste drie weken op school.

Op dinsdag ben ik met Sawako naar Valletta geweest. We hebben allereerst Sacra Infermeria bezocht. Dit was vroeger een ziekenhuis dat zeer vooruitstrevend was. De hygiënische omstandigheden waren voor die tijd goed en het aantal mensen dat genas was groot. Om die reden kwamen vanuit heel Europa artsen en wetenschappers om het ziekenhuis te bezoeken. Wat het ziekenhuis verder speciaal maakte, is dat ook de vijand er verzorgd werd. Dit vanuit het christelijke ideaal van naastenliefde. Na de eerste wereldoorlog is het ziekenhuis niet meer als zodanig gebruikt. Tegenwoordig is in een deel van het ziekenhuis een conferentiecentrum gevestigd.

Het was interessant om het ziekenhuis te bezichtigen. Je kon een route lopen en allerlei informatie lezen en hierbij waren ook steeds levensechte poppen opgesteld ter illustratie van de informatie. We zijn ook in een soort kelder geweest. Als ik het goed begreep, verbleven daar vroeger de patiënten die mentaal ziek waren en hebben er tijdens de oorlog ook mensen ondergedoken gezeten. De kelder was best een spannende plek om rond te lopen; vrij smalle gangen, donkere ruimtes en poppen die soms als lijk waren neergelegd. Wel een vreemd idee dat er vroeger echt mensen in die kelder en op de afdeling, waar het eerste deel van de route was, hebben geleefd.

Na Sacra Infermeria zijn we naar de St. Paul’s Shipwreck Church gegaan. Deze kerk is vernoemd naar de apostel Paulus die schipbreuk zou hebben geleden, op Malta zou zijn aangespoeld en daar het Christendom zou hebben verspreid. De kerk ligt tussen winkels en huizen in en hierdoor vermoede ik dat het maar een klein kerkje was. Achter de deur bleek echter toch nog een aardig grote ruimte te zijn. Heel bijzonder vond ik de kerk niet. Het was leuk om even gezien te hebben, maar de kathedraal die ik vorige week gezien heb, vond ik toch duidelijk mooier en bijzonderder. Sawako was enthousiaster dan mij. Zij bezichtigd graag kerken nu ze in Europa is omdat er in Japan maar een paar zijn en deze zijn van binnen niet versierd. Als je dat gewend ben, kan ik me voorstellen dat alle kerken in Malta mooi en bijzonder zijn om te zien.

Woensdag ben ik samen met Riko naar een zandstrand geweest; Mellieha Bay. Een mooie plek met een heldere zee. Gelukkig was het warm genoeg om lekker te zwemmen. Een meevaller nadat het dinsdag bijna heel de dag heeft geregend en het de laatste dagen wat meer waait! Dat ben ik niet meer gewend na zoveel zon.

Inmiddels ben ik iets minder enthousiast over het openbaar vervoer in Malta dan dat ik de eerste dagen was. Na het strand ben ik bijvoorbeeld bijna twee uur onderweg geweest om naar huis te komen (normaal een half uurt tot drie kwartier). Het probleem hier is dat het soms enorm druk kan zijn bij de bussen. Je kunt dan makkelijk bij een bushalte staan wachten en een half uur lang de bussen langs zien rijden zonder dat ze stoppen omdat ze vol zitten. Als je dan eenmaal in de bus bent, sta je vaak ingeklemd tussen ontelbaar veel andere mensen en hetgeen dat je dan steeds hoort is “move back! Move back!” (de buschauffeur die - terecht- roept dat mensen naar achteren moeten doorlopen). Eerder schreef ik dat de Maltezers erg vriendelijk zijn. Ook hier moet ik een beetje op terugkomen. Een hoop mensen zijn aardig, maar Maltezers kunnen ook erg ongeduldig zijn en ze verheffen vaak meteen hun stem als iets hen niet zint. Wat verder opvalt is dat er maar weinig wordt opgestaan voor ouderen mensen in de bus.

Donderdag heb ik na school wat rondgelopen in de omgeving en daar de in mijn reisgids genoemde hoogtepunten bezocht. Als eerste de Portomaso Tower. Dit is de eerste en enige wolkenkrabber in Malta. Rond de bouw van deze toren is vanaf het begin af aan een discussie geweest. Een grote groep mensen vindt de toren namelijk te hoog en niet bij de rest van de omgeving passen. Hierna heb ik een foto gemaakt van het Love Statue. Hier kom ik elke dag langs. Het is een kunstwerk met twee keer het woord ‘love’ (op zijn kop). Mensen hangen bij dit kunstwerk ook slotjes op, als teken van liefde. Tot slot heb ik Balluta Building op de foto gezet. Dit schijnt één van de mooiste huizen van Malta te zijn. Ook hier kom ik dagelijks langs.

Donderdagavond ben ik naar de studentsnight van The Point geweest met Saskia, Esther, Petra en Susannah. Er was muziek, er waren diverse activiteiten (waaronder een hotdog contest - wie eet het snelst vier hotdogs?) en je kon shoppen met korting. Het was gezellig en ik heb nog een leuk shirtje gekocht.

Op vrijdag ben ik na school gaan zwemmen en daarna heb ik me klaar gemaakt voor een avondje voetbal met Riko. We besloten op het laatste moment een bus eerder te nemen dan gepland, want ik verwachte dat de bussen overvol zouden zijn met supporters. Nou, niet dus. Ik herkende geen enkele supporter in de bus en vroeg me daardoor zelfs even af of we in de verkeerde bus zaten. Dat bleek niet het geval en na een lange rit (file) kwamen we alsnog ruim op tijd aan bij het stadion; Ta’Qali. In het stadion kunnen ongeveer 17.000 toeschouwers zitten. Het is voor een nationaal stadion dus erg klein en niet zo bijzonder. Wat mij erg verbaasde, is dat het stadion niet uitverkocht was. Bij lange na niet zelfs, ik denk dat niet eens de helft van de plaatsen bezet was. Toevallig bleken Riko en ik op de tribune te zitten met de fanatieke supporters van Malta. Dit was erg leuk, 90 minuten lang getrommel en gezang. Er was ook één man die door een luidspreker de liedjes inzette. Je kon dit op de hele tribune horen doordat overal boxen hingen. Opvallend was dat de supporters de gehele wedstrijd positief bleven, ook al stond Malta al gauw achter en verloren ze met 1-4. Ik heb één keer wat negatieve geluiden gehoord, toen een Maltese speler neergehaald werd, maar dit was maar een paar seconden, toen zette de man met de luidspreker weer een nieuw liedje in. De sfeer was dus goed, heel gemoedelijk. Ik heb ook maar een enkele politieagent gezien in en rondom het stadion. Ik was blij dat Malta nog één keer scoorde. Dat was wel even een feestje op de tribune. Verder heb ik genoten van de wedstrijd, maar ook heel erg van alles erom heen: de opwinding voor de wedstrijd, het bekijken van het stadion en de supporters rondom me.

Op zaterdag ben ik met Sawako naar de Blue Grotto geweest. Er zijn bootjes die daar rondvaren en je zo de Blue Grotto van dichtbij laten zien. Helaas was de zee te ruw en voeren de bootjes niet. Erg jammer, zeker omdat dit op Gozo bij de Azure Window ook al het geval was geweest. Gelukkig bleken we de grot vanaf een heuvel alsnog te kunnen bekijken. Dit was een flinke wandeling in de brandende zon, maar het was de moeite waard. Ik vond het erg mooi!

Na de Blue Grotto zijn we doorgegaan naar Birgu. In dit stadje hebben we het Paleis van de inquisiteur bezocht. Als ik het goed begrepen heb, is een inquisiteur een afgevaardigde van de paus die de taak had de ridders van Malta in het gareel te krijgen en te houden en daarnaast waar nodig straffen op te leggen aan bijvoorbeeld ongelovigen. Ik vond het bezoek aan het paleis niet zo heel bijzonder, maar dat kwam ook omdat ik de tentoonstelling wat onsamenhangend en lastig vond. Wat wel leuk was, was dat er nog een tentoonstelling was van kleine kerststalletjes (ook al was het wel apart om deze met een temperatuur van dertig graden te bekijken). Uit allerlei landen waren kerststalletjes en artikelen te bekijken, ook uit Nederland (een klomp met een afbeelding uit het kerstverhaal erop en een stalletje met figuurtjes in Delfts Blauw). In Birgu zijn we verder nog langs de St. Lawrence’s church gelopen en we hebben het Freedom Monument gezien dat voor deze kerk staat. Dit monument is opgericht ter herinnering aan de aftocht van de laatste Britse soldaten op 31 maart 1979.

’s Avonds was er het Birgufest, ook wel ‘Candlelight’ genoemd. Overal op straat stonden kraampjes met eten en er was muziek, maar het hoogtepunt werd gevormd door de duizenden lichtjes op straat. Dit was heel bijzonder en verrassend. ’s Middags had ik namelijk al wel wat mensen gezien die de lichtjes aan het ophangen waren, maar ’s avonds bleken echt overal waar je keek lichtjes te zijn. Heel mooi en leuk dat de mensen die in Birgu wonen de moeite hebben genomen hun huis zo mooi te versieren.

Zondag ben ik met Anna en Romina naar Marsaxlokk geweest. Dit is een vissersdopje met een mooie baai. In de baai liggen een heleboel bootjes; de typische Maltese gekleurde luzzu’s. In het dorpje is op zondag altijd een markt. Er werd een heleboel vis verkocht. Zoveel had ik nog nooit bij elkaar gezien en sommige vissoorten had ik überhaupt nog nooit gezien. Apart was wel dat er nergens gebruik werd gemaakt van ijs om de vissen in te leggen, ook al was het ver in de twintig graden. Verder werd er op de markt kleding verkocht en ook souvenirs. Tot slot waren er nog enkele kramen vol met verschillende koekjes en chocolaatjes. Ik had alles wel willen proeven, maar ik heb uiteindelijk een keus kunnen maken. Lekker hoor! ’s Middags hebben we nog geluncht in Valletta en daarna ben ik naar huis gegaan om de middag en avond rustig door te brengen.